Muziek en dans als (top)sport

One song

Ik heb een paar dansers/musici mogen begeleiden op verzoek van De Harmonie. Daar was ik best verbaasd over. Mijn pleidooi de afgelopen decennia is dat dansers en musici begeleid moeten worden door een fysiotherapeut met kennis van dans en muziek. In mijn praktijk heb ik dikwijls blessures (soms leidend tot rsi) behandeld bij deze doelgroep die voorkomen hadden kunnen (moeten) worden.

Leeuwarder Courant. 13 mei 2024.

… zagen toeschouwers de voorstelling One Song van de Vlaamse theatermaker Miet Warlop een duizelingwekkend, explosief ritueel waarbij musici het uiterste van zichzelf vergen.

De setting is die van een gymnastieklokaal, op het podium zien we een evenwichtsbalk, een klimrek, matten, springtoestellen en een tribune met een groepje supporters die warm lijken te draaien, met sjaaltjes en geschreeuw, voor een of andere wedstrijd die aanstaande is. Een in oranje overall gehulde commentator kondigt in onverstaanbaar Frans gemurmel “iets” aan.

De spanning loopt op wanneer vier sporters met doodernstige gezichten het podium betreden, er kan geen lachje af, ze doen een warming up.

Vreemd genoeg liggen er muziekinstrumenten in de sportdecor; een viool, toetsen, een drumstel, een contrabas. We blijken getuige te zijn van een concert-wedstrijd, een uitputtingsslag, een absurd muzikaal en fysiek ritueel waarbij musici het uiterste van hun lichaam vergen. Eerst is het koddig, dan razend knap, dan swingt het “concert” de pan uit, maar allengs wordt het akeliger om naar te kijken. Het lijkt woest, spontaan en slordig, maar er schuilt een uitgekiende choreografie achter de bewegingen. Het ritueel wordt steeds gehaaster, de gezichten verbetener. Schoonheid wordt afzien en niemand lijkt nog te genieten. Het lijkt, zou je zeggen, af en toe op het leven zelf, want zijn we niet allemaal gladiatoren verwikkeld in een wedloop met de tijd, op zoek naar het juiste ritme? …

Aldus de recensent in het artikel “PAFFF biedt verbluffende buitenkansjes aan nieuwsgierige theaterkijker.”

Mijn ervaringen als begeleider van atletische muzikanten van One Song

Op verzoek van De Harmonie heb ik enkele van de sportende musici fysiek dat weekend begeleid. Een mooie ervaring.

Uiteraard heb ik de voorstelling ook bekeken. Ik zag een strijd tussen de deelnemers, wie zou de competitie winnen, onder aanmoediging van een fanatiek groep supporters waarbij een hooligan op zeker moment -net zoals bij een voetbalwedstrijd- het veld op liep en de wedstrijd verstoorde. De wedstrijd begon beheerst. Op het ritme van een metronoom. De metronoom werd steeds sneller ingesteld en de muzikanten-sporters werden steeds fanatieker.

Muzikaal gezien was het niet erg moeilijk. Maar het was zeker wel uitdagend om het oplopend tempo te volgen. De zanger liep op een loopband binnen een klein uurtje 11 kilometer. Een best pittig tempo. Een keyboard was opgehangen op een klimrek -op ongeveer 2 meter hoogte. De speler moest de hele voorstelling springend en op het goede moment de toetsen beroeren. Haast een uur lang springen. Ga daar maar eens aan staan. Ik heb zelf trainingen gedaan met touwtje springen, een uur lang. Een enorme aanslag op de kuiten. Normaal heeft een drummer zijn instrumenten vlak bij zich. In deze voorstelling stonden de druminstrumenten op verschillende plekken op het podium. De drummer “rende zich rot” om op tijd te zijn. De violiste moest op de juiste momenten de snaren doen trillen op de evenwichtsbalk. Ga daar maar aan staan. Muzikaal niet het moeilijkste wat ze moest doen, maar ze deed het wel perfect met een goede lichaamsbeheersing. De bassist lag op zijn rug “lekker te spelen”. Dit vergde wel een enorme aanslag op zijn buikspieren. Hij moest  continu (en op het ritme van de metronoom, steeds sneller) omhoog komen. Een enorme belasting voor de buikspieren, haast een uur lang buikspieroefeningen…..

Uitgeput beëindigden de spelers de wedstrijd. We heeft gewonnen?............. De cheerleader. Duidelijk te zien dat de cheerleader een echte danser is. In het begin leek het alsof hij fungeerde als een soort vulling van het programma. Op het eind, toen de wedstrijd de climax bereikte, bleek hij de man met de lange adem. Hij maakte minutenlang, zonder aarzelingen en zonder te wankelen, rondjes zoals alleen een goede danser kan.

Een paar van de acteurs heb ik dat weekend mogen ontmoeten en enkele van hen heb ik behandeld. De aanslag van deze voorstelling op het fysiek is erg hoog. Topsport. De spieren die ik voelde waren behoorlijk hard/gespannen. De aanslag op het lichaam is de afgelopen 2 jaar (zolang loopt deze voorstelling al) zo hoog geworden, dat men heeft besloten het aantal voorstellingen per week te verminderen. Als sportfysiotherapeut heb ik natuurlijk ook het een en ander uitgevraagd. En ik denk zelf dat de balans tussen het acteren en herstelmomenten niet altijd juist is.

Muziek en dans als topsport. Ja dat klopt. Trainingsprincipes welke ik gebruik in de sport gebruik ik ook voor de muziek en dans. Uiteraard zijn er verschillen tussen deze disciplines, maar er is ook veel overlap. Ik promoot graag dat muziek en dans als sport gezien worden en zo instrumenten kunnen zijn/worden voor revalidatie en beweegtherapie bij de fysiotherapeut.

Ben je benieuwd naar de voorstelling? De volgende video geeft een mooie impressie:

One Song de Miet Warlop - Théâtre du Rond-Point (youtube.com)